11 grudnia 2024 r. w Suwalskim Ośrodku Kultury wystąpiła Gabriela Muskała – gość specjalny festiwalu. Widzowie mogli podziwiać jej monodram pt. „Podróż do Buenos Aires”. Występ ten był elementem dwudziestej już edycji Ogólnopolskich Spotkań z Monodramem „O Złotą Podkowę Pegaza”. Niestety podczas monodramu media nie miały pozwolenia na fotografowanie, więc uzupełnimy artykuł o fotografie, jak tylko Suwalski Ośrodek Kultury je opublikuje.
Szukanie sensu życia
Główną bohaterką monodramu jest Walerka. W swoich tragikomicznych monologach próbuje ona odnaleźć sens życia, które wymyka się jej z rąk. To życie coraz bardziej rozpada się we wspomnieniach, stopniowo osuwając się w świat absurdu, gdzie rzeczywistość zdaje się tracić logiczny porządek. Patos przeplata się tutaj z bluźnierstwem, tworząc obraz pełen sprzeczności i dramatycznego napięcia.
Bohaterka, emerytowana nauczycielka języka polskiego, kiedyś znajdowała oparcie w modlitwie i narodowych mitach, które dawały jej poczucie stabilności i sensu. Teraz jednak, w obliczu upływającego czasu i zderzenia z codziennym absurdem, ani dawna wiara, ani mity nie przynoszą ukojenia. Zamiast tego, pozostaje jej samotna refleksja, w której zmaga się z pytaniami o to, co naprawdę nadaje znaczenie ludzkiemu istnieniu. Jej monologi stają się próbą uchwycenia tej ulotnej odpowiedzi, choć często prowadzą w nieoczekiwane i groteskowe rejony myśli.
Fot. Zofia Olszewska, Suwalski Ośrodek Kultury
Autorki monodramu
Historię Walerki stworzył duet sióstr, Gabriela i Monika Muskały, które pracując wspólnie jako dramatopisarki, podpisały swoje dzieło pseudonimem Amanita Muskaria (muchomor czerwony). To literackie przedsięwzięcie sióstr stanowi wyjątkowe połączenie talentów, które zaowocowało powstaniem tej poruszającej opowieści.
Gabriela Muskała to aktorka filmowa i teatralna, obecnie występująca na deskach Teatru Narodowego w Warszawie. Jest również utalentowaną scenarzystką. Jej siostra, Monika Muskała, zdobyła uznanie jako tłumaczka literatury niemieckojęzycznej, a także eseistka i dokumentalistka. Wspólnie stworzyły kilka cenionych sztuk teatralnych, które podejmują tematykę pamięci.
Trzy pierwsze sztuki ich autorstwa – Podróż do Buenos Aires, Daily Soup i Cicha noc – tworzą tryptyk poświęcony skomplikowanym relacjom rodzinnym. W centrum tych historii stoi postać matki, a tłem są zawiłości życia rodzinnego. Ostatnia z ich sztuk, Tożsamość Wila, skupia się na Nowej Hucie, podejmując refleksję nad pamięcią miejsc i ich wpływem na ludzką tożsamość. Razem ich dzieła łączą wnikliwą analizę ludzkich emocji z głębokim namysłem nad historią i wspomnieniami.
Bibliografia:
https://encyklopediateatru.pl/osoby/100821/amanita-muskaria (dostęp: 12.12.2024)